poes jou sigarette in die see skeer al jou hare af groei jou baard uit en word die man wie jy nog altyd was maak jou Naam jou eie en dra hom met trots kerf jou wese op hom uit soos tyd oor rots staan alleen staan saam en staan jou skoene vol stap met hulle jou wêreld deur en lei die wat jou gaan volg jou hart is n leeu jou hart is n duif jou hart is n skulp waarin vasgevang die see se geruis die wêreld is jou woning díe, sal jy verstaan wanneer jy ophou trek na binne en dit tyd is om te gaan

ek preserveer jou reuk in my geheue soos ‘n spesimen wat dryf in ’n consol jar vol etanol ’n drywende ding wat die verlede omvou en dra op sy mou ek stal jou reuk uit op ’n hoë rak tussen die oumabeskuitblikke en rooibosteeblikke en danishkoekiekoekieblikke en licoriceallsortsswietsblikke waarvan almal wil onstlae raak by pandjieswinkels en ek kan nie bykom om af te stof nie die jar vertoon ’n grotesque embrio wat die begin en die einde van ’n storie vertel ek kyk partykeer terloops na jou reuk wanneer ek tee maak en ek sien hoe die stof wat elke jaar digter die jar toe vou en jou reuk toe vlek en die nalatenskap van ’n probeerslag teen die bruin verf van die muur verdwyn

Braziliaaners lag in k’s oor die foon en dit het my vir n oomblik laat double-take, want ek’t eers gedink dit is n tikfout of een of ander selfoon glitch of lost in translation iets, maar toe blaas hy sy see en sonskyn asem oor my nek en dit voel soos n stilwind wat tolbosse deur die Karoo warrel en waai en toe kyk hy na my met sy oë soos die goud van n sonopkoms oor die magaliesberge en toe bring sy seevaarderbloed my terug na my Afrika huis toe

ek loop die pad al lank my lam kaalvoet deur die kou en soms wonder ek waarheen nou waggend en werkend vul ek myself aan alleen en stelselmatig doelgerig aangelê met gefokuste asemhaling om die kolskoot deur te boor vervreem van vergete hier my verre verlange en waggend op woorde wat waarheid om my skryf en my toevou met mooi

it gets better when you're older and the baggage of being young is forgotten somewhere, some day in a train station or at an airport while you drink cheap coffee and eat stale sandwiches and think about the someone’s and the somethings that you inevitability leave behindin some way or another like the keys you forgot in an Uber that one time and when you’re young and you walk away or you fly away or you drive away but you always move away to whatever new thing will become your home that day or that week or that month or that year  while the past becomes a mountain that you hold between your thumb and forefinger staring into the rear-view mirror  and you prolong your goodbyes with heart emojis on WhatsApp and passport pictures on Instagram but on the inside you know that a part of you dies every time and that you become  a photograph  in a memory  of another  swirling in a sea of self  and your lines and shapes are drawn into  pictures from the past  fondly remembered on weekends and public holidays    en word geraam gehang op die gang muur  waar almal na die stories wat van jou vertel word kan staar  terwyl jy net ‘n afdruk van haar word  en niemand jou hier op straat sal herken nie  want jy beweeg anderkant  die ek  wie jy word deur  die mense wat jou lief het  en jy word ‘n ruimte  tussen  hier en daar  ‘n oop kanaal  wat stuur en ontvang ground control to major Tom en hulle se lewens gaan ook aan    maar, selfs dan  word dit beter as jy ouer is en soos jy ouer word  want jou wese kry gleuwe wat water oor tyd geslyp het  soos die lewe sy spoortjies in sprokies langs jou oë en oor jou wange trap  en dit word lekker om net te sit  te stoepsit  al is dit op die vloer  en tee drink  want mens mag hardop sê dat partytjie hou en warm vry,  champagne breakfasts  en nog ‘n woord wat rym met -y partykeer overrated is    want die stukkies ek wat sterf  word kompos  vir die sonneblomme  wat partykeer op die eetkamertafel staan 

neem selfies as jy eensaam of hartseer is sodat jy jouself later, na al die roekelose redes en impulsiewe oomblike kan sien, en verstaan sonder kwalik of kwaad of skaam vir wat jy besluit het om daai aand te doen of nie neem ‘n fokken foto of ‘n screen shot of iets en kyk later na hoe die walle van seer in jou wese opdam en verstaan in jou hart dat jy net n mens is wat ook eensaam kan voel wanneer niemand daar eers jou taal se naam ken nie of ooit lady van die bo-dorp kan mymer of fluister nie

lost in a sea of self i forget and float away a lone paper lantern drowned by the night sky

Wat bly oor vir die res van die pad wanneer n liefde soos ons sn nie meer tussen ons is nie? Wat het ons anders gehad as mekaar vir n rukkie? Hoe kry ons weer dit wat ek en jy gemaak en gevorm en gebou het met die klei wat aan ons hande deur mekaar se hare en oor mekaar se gesigte en lywe en binne mekaar se wesens gestreel en gevat en gebind het? Hoe voel ek jou weer teen en binne en om my wanneer jy deur my geheue dans en ons mekaar vashou op die maat van maanlig? Wie gaan weer vir my die sterre gee as hy my menswees sien en dit hom laat glimlag? Mens weet nie dat jy hol is tot iemand anders jou vol maak nie. Mens weet nie dat jy nooit weer so lief gaan wees tot jou liefde weg is nie. Alleen stap Die lewe deur En swerwend soek Na net jou Alleen Want daar sal niemand weer wees wat jou in my volmaak nie

die oggend brand wakker en die stad slaap nog stil in opwagting van die nuwe wêreld wat wag so amper asof ons (weer) met skepe hierheen gekom het, vir maande gereis het, na net mooi nêrens in ons huisies en tuintjies en 5km-radius-om-jou-huis-blokkies, so gou die mensdom se lewens verminder tot verkleinings en onroetines in voorheen onbesette ruimtes waarin die vorms van verlede, verspeelde vryheid weergalm en raas en kla en die klanke van voëlsang buite wegdryf en iewers strek strale oor ń skilpad wat rustig en ongedaant oor ń plaaspad stap

My woonstel het ‘n swaartekrag anders as dit van daar buite. Hoe vinnig verklein die wêreld nie, na net ‘n paar dae se huisbly en tien-blikkies-tuna-saniteer-en-my-hande-rou-skrop-en-‘n-hazmat-suit-winkel-toe-dra-en-nuus-lees-en-facebook-soek-en-my-tannie-het-'n-video-gewatsapp-van-iemand-wat-sê-dit-is-alles-'n-klug-en-youtube-kyk-en-‘n-Chinese-takeout-foelie-hoet-dra-en- tot Simson sal bang word, hare en al.

kan jy nog jou drome onthou? was dit die moeite werd? om weg te gaan en weer te word, maar in ‘n ander plek?